Έμφαση στην εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς στην Ευρώπη
Αυτή η υποενότητα: Η διεπιστημονικότητα στην υπηρεσία της συμπερίληψης ή πώς να τροποποιήσουμε τις πρακτικές μας στην υπηρεσία των μαθητών Ε.Ε.Α. χωρίζεται σε 3 μέρη (συνολική διάρκεια 6 ώρες 30')
- Μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε καλύτερα, να κατανοούμε τις μαθησιακές δυσκολίες και τις μεθόδους εργασίας που συναντούν οι μαθητές με ΕΕΑ (Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες).
- Αναλύουμε διάφορες υποστηρίξεις των υφιστάμενων επαγγελματικών πρακτικών: κάψουλες βίντεο, καλές πρακτικές, ερευνητικά φύλλα εργασίας, παιδαγωγικά φύλλα εργασίας, πρόσθετες πληροφορίες.
- Μελετάμε τις πρακτικές και καθορίζουμε τρόπους βελτίωσης που πρέπει να εφαρμοστούν καθημερινά και / ή σε μια διεπιστημονική ομάδα (μαθητές, καθηγητές, γονείς, εκπαιδευτές, διευθύνσεις, διοικητικό προσωπικό, ...) προκειμένου να συνοδεύσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τους μαθητές.
- Δείχνουμε την ανακλαστικότητα αναλύοντας τις πρακτικές του σχολείου και προτείνουμε τρόπους βελτίωσής τους έχοντας κάθετη και συμπεριληπτική οπτική.
Η ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Το θέμα της συμπερίληψης τίθεται αναγκαστικά ως μια συγκεκριμένη προσέγγιση για μαθητές με διάφορους τύπους δυσκολιών που θα ονομάσουμε Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες. Η διεπιστημονικότητα είναι η ιδέα ότι μπορεί κανείς να θέσει προβληματισμούς για μια κατάσταση μόνο αν φωτιστεί από πολλές πλευρές. Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση του παιδιού στο σχολείο με την απλή προσέγγιση της παθολογίας του δεν μπορεί να φωτιστούν επαρκώς οι ιδιαίτερες ανάγκες συνοδείας αυτού του μαθητή. Το να μαθαίνουμε να προβληματιζόμαστε σημαίνει πάνω απ' όλα να διασταυρώνουμε τις γνώσεις των επαγγελματιών για να δομήσουμε ένα συνεκτικό σχέδιο μάθησης για τον μαθητή και το δάσκαλό του. Αυτή η υποστήριξη θα συγκεράσει ιατρικές, οικογενειακές, κοινωνικές, πολιτισμικές πληροφορίες αλλά και τη μορφή διδασκαλίας που θα χρησιμοποιήσει ο εκπαιδευτικός για την επίτευξη των στόχων του.
Η διεπιστημονική προσέγγιση δεν είναι η επικάλυψη των επιστημονικών κλάδων αλλά το νήμα που διασχίζοντας τους επιστημονικούς κλάδους, θα γίνει σώμα των διαφόρων παρατηρήσεων των ειδικών.
Είναι κατανοητό ότι αυτή η προσέγγιση απαιτεί χρόνο διασταύρωσης πληροφοριών, αλλά και προβληματισμό και σύνταξη ενός πρότζεκτ προσαρμοσμένου στις δεξιότητες του μαθητή.
Ο εκπαιδευτικός, μόνος του, δεν μπορεί να δομήσει ένα διεπιστημονικό πρότζεκτ, πρέπει να υπάρχει ένας τόπος συνάντησης, που θα συγκεντρώνει διάφορους ανθρώπους, επαγγελματίες που θα έχουν γνώση των δυσκολιών του παιδιού.
Για τον Edgar Morin "Η κύρια αποστολή της διδασκαλίας είναι να μάθει πώς να συνδέει", αλλά και "ταυτόχρονα να προβληματίζει"
Πράγματι, το "να συνδέει και να προβληματίζει" πηγαίνουν μαζί. Προσθέτει: "Αν ήμουν εκπαιδευτικός, θα προσπαθούσα να συνδέσω τα ζητήματα ξεκινώντας από τον άνθρωπο, εμφανίζοντάς τον με τις βιολογικές, ψυχολογικές, κοινωνικές, κλπ. πτυχές του.
