Έμφαση στην εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς στην Ευρώπη
Η συμπεριληπτική εκπαίδευση αναφέρεται στην προσδοκία ότι όλα τα παιδιά θα πρέπει να φιλοξενούνται στο γενικό σχολείο. Οι ελλείψεις συχνά δημιουργούν εμπόδια και καθυστερούν στην ψυχο-συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών.
Πώς δημιουργούμε συνθήκες πρόσβασης και δικαιοσύνης για όλους, προκειμένου να εξαλειφθούν οι κοινωνικές ανισότητες, το ερώτημα τίθεται με επιμονή και γι 'αυτό θεωρούμε ότι η διαφοροποίηση είναι θεμελιώδης
Τι είναι διαφοροποίηση;
Ή ύλη (η γνωστική), οι μέθοδοι, οι πηγές, οι δραστηριότητες προσαρμόζονται στις ανάγκες ΟΛΩΝ των παιδιών. Τεχνικές διαφοροποίησης με αναφορά στο παιδί (το προφίλ μάθησης, τα ενδιαφέροντα του)
ΚΟΡΜΟΣ ΤΟΥ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ/Ο.Ε.Ε
1. Εργασία σε ομάδα με αφετηρία ενός σεναρίου – πρόταση παιδαγωγικού φύλλου εργασίας (IT)- Ο κυκλικός χρόνος.
- Ομάδα A : εξηγεί Τι (η κατάσταση, η δυσκολία, η διάγνωση )
- Ομάδα B : Πώς : (πώς προσεγγίζεται από τη διάγνωση, την παιδαγωγική, τις προσαρμογές, τις θεωρητικές έννοιες)
- Ομάδα C : Γιατί : (Γιατί το αντιμετωπίζουμε και ποια είναι τα αναμενόμενα αποτελέσματα; Ποιοι είναι οι ψυχο-συναισθηματικοί κίνδυνοι;)
Παρουσίαση στην ομάδα – Συζήτηση και κοινή χρήση
2. Παιχνίδι ρόλων: – - Οδηγίες για το παιχνίδι ρόλων: κάθε ομάδα του παιχνιδιού ρόλων θα χρησιμοποιήσει τις παρακάτω ερωτήσεις για την ανάπτυξη της δραστηριότητας
Ομαδική εργασία συν 1 διαμεσολαβητής που θα διανείμει το λόγο και θα εξάγει το συμπέρασμα από τη συλλογή των στοιχείων.
Ο διαμεσολαβητής δεν μπορεί να προσθέσει στοιχεία.
Ο στόχος είναι να αποκατασταθεί η διαδικασία προβληματισμού σχετικά με τις ανάγκες του μαθητή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Διαφοροποίηση, σημαίνει να δίνεις περισσότερες επιλογές στους μαθητές ώστε να βρίσκουν πληροφορίες. Σημαίνει να παρατηρείς και να κατανοείς τις διαφορές και τις ομοιότητες μεταξύ των μαθητών και τη χρήση αυτών των πληροφοριών για το σχεδιασμό της διδασκαλίας. Ακολουθεί μια λίστα με κάποιες βασικές αρχές που αποτελούν τη βάση της διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Μία από τις σημαντικότερες αρχές της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης είναι ότι δύο μαθητές δεν είναι ποτέ πανομοιότυποι. Συνεπώς, τα συμπεριληπτικά σχολεία διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο, προσφέροντας στους μαθητές την ευκαιρία να μάθουν και να αξιολογηθούν με διάφορους τρόπους. Οι εκπαιδευτικοί του συμπεριληπτικού σχολείου πρέπει να εξετάζουν ένα ευρύ φάσμα μεθόδων διδασκαλίας / εκμάθησης (οπτικής, ακουστικής, κιναισθητικής κλπ.) στο σχεδιασμό της διδακτικής δραστηριότητας.Για τη λειτουργία της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης, υπάρχουν τρεις μεθοδολογικές επιλογές που είναι θεμελιώδεις: πολλαπλή νοημοσύνη και μορφές μάθησης, η πολυεπίπεδη προσέγγιση και ο σχεδιασμός της καθολικής μάθησης. Για τη λειτουργία της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης, υπάρχουν τρεις μεθοδολογικές επιλογές που είναι θεμελιώδεις: πολλαπλή νοημοσύνη και μορφές μάθησης, η πολυεπίπεδη προσέγγιση και ο σχεδιασμός της καθολικής μάθησης.
Η πολυεπίπεδη προσέγγιση μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα ολοκληρωμένο και συστηματικό μοντέλο που στοχεύει στην επιτυχία όλων των μαθητών, παρέχοντας ένα ολοκληρωμένο σύνολο μέτρων υποστήριξης της μάθησης που υιοθετήθηκαν με βάση τις απαντήσεις των μαθητών σε αυτά τα μέτρα. Αυτή η προσέγγιση ονομάζεται πολυεπίπεδη ως προς τον τρόπο με τον οποίο μειώνεται η οργάνωση των μέτρων στήριξης της μάθησης ανά επίπεδο παρέμβασης. Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτού του μοντέλου είναι η οργάνωση κατά τα επίπεδα παρέμβασης που καθορίζονται σύμφωνα με την ανταπόκριση των μαθητών.
Ο στρατηγικός στόχος των πολυεπίπεδων προσεγγίσεων δεν αφορά στην αξιολόγηση της μάθησης, αλλά στην αξιολόγηση της μάθησης έτσι ώστε η αξιολόγηση της επιμόρφωσης να έχει κεντρικό χαρακτήρα.
Τα δεδομένα αξιολόγησης της επιμόρφωσης αποτελούν σημαντική ένδειξη εκπαιδευτικών δράσεων και στρατηγικών, προόδου των μαθητών και εκπαιδευτικών διαδικασιών στο σχολείο. Με βάση την ολοκληρωμένη και εισαγμένη ανάλυση αυτών των δεδομένων καθορίζονται παρεμβάσεις ή τα υποστηρικτικά μέτρα.
Ο Καθολικός Σχεδιασμός για τη Μάθηση (ΚΣΜ) είναι μια προσέγγιση του προγράμματος σπουδών που βασίζεται σε ένα στοχευμένο, προληπτικό και ευέλικτο σχεδιασμό εκπαιδευτικών πρακτικών, λαμβάνοντας υπόψη την διαφορετικότητα των μαθητών στην τάξη. Αναγνωρίζοντας ότι ο τρόπος με τον οποίο κάθε μαθητής μαθαίνει είναι μοναδικός και ιδιαίτερος, μια μοναδική και άκαμπτη προσέγγιση του προγράμματος σπουδών δεν εγγυάται ευκαιρίες μάθησης για όλους τους μαθητές. Έτσι, οι παιδαγωγικές πρακτικές προσφέρουν ευκαιρίες και εναλλακτικές λύσεις προσιτές σε όλους τους μαθητές όσον αφορά τις μεθόδους, τα υλικά, τα εργαλεία, τις υποστηρίξεις και τις μορφές αξιολόγησης, χωρίς να αλλάζουν το επίπεδο πρόκλησης διατηρώντας υψηλά πρότυπα μάθησης. Η εφαρμογή αυτών των πρακτικών συνεπάγεται μια ευέλικτη και εξατομικευμένη προσέγγιση εκ μέρους των εκπαιδευτικών, με τον τρόπο που εμπλέκουν και παρακινούν τους μαθητές στις καταστάσεις μάθησης, με την παρουσίαση των πληροφοριών και με την αξιολόγηση των μαθητών πράγμα που επιτρέπει να εκδηλωθούν με διάφορους τρόπους οι δεξιότητες και οι γνώσεις που αποκτήθηκαν.
