Έμφαση στην εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς στην Ευρώπη
Εάν επιστρέψουμε στην πρόσφατη ιστορία, σημειώνουμε ότι η νομοθεσία για τη φροντίδα της αναπηρίας έχει σημειώσει σημαντική εξέλιξη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τώρα και στο εξής, τα άτομα με αναπηρία αναγνωρίζονται ως ίσα με άλλα μέλη της κοινωνίας.
Η κοινωνία, από την άλλη πλευρά, έχει το καθήκον να προσαρμόζεται για να απομακρύνει όλα τα εμπόδια στην άσκηση αυτών των δικαιωμάτων.
Πώς εξηγείται αυτή την εξέλιξη;
1. Οργανώστε μια συζήτηση σχετικά με το θέμα:
αν έπρεπε να νομοθετήσετε για την αναπηρία, ποιοι θα ήταν οι στόχοι κατά τη γνώμη σας, τι θα επιδιώκατε για να εξυπηρετήσετε καλύτερα το γενικό συμφέρον;
Ομαδική εργασία 3-4 ατόμων (15-20 λεπτά). Σε ένα πίνακα παρουσιάσεων, κάθε ομάδα παρουσιάζει τους στόχους της στις άλλες ομάδες. Ο επιμορφωτής συνοψίζει τη συζήτηση.
Εργασία χωρίς φύλλα εργασίας (οι συμμετέχοντες παρουσιάζουν την το πνεύμα και τις γνώσεις).
Διάρκεια: 60 λεπτά
2. Δεύτερο μέρος της συζήτησης:
Πιστεύετε ότι η ανθρωπιστική φιλοσοφία θα μπορούσε να έχει επηρεάσει τις πολιτικές ανάληψης φροντίδας της αναπηρίας από την κοινωνία;
Ατομική εργασία με ένα δίκτυο (Η επίδραση του ανθρωπιστικού ρεύματος και της "νέας εκπαίδευσης") - 15 λεπτά - ανάγνωση. 15 λεπτά - συζήτηση.
Ο επιμορφωτής συνοψίζει τη συζήτηση.
Διάρκεια: 30 λεπτά
3. Υπάρχουν άλλοι παράγοντες που μπορούν να εξηγήσουν τη μεταβαλλόμενη στάση απέναντι στην αναπηρία;
Ελεύθερη συζήτηση, ο επιμορφωτής συλλέγει τις δηλώσεις των συμμετεχόντων.
Διάρκεια: περίπου: 15-20 λεπτά
4.Εισαγωγή ένος θέματος που θα προκαλέσει συζήτηση με αντιτιθέμενες απόψεις :
εάν προσεγγίσουμε το πρόβλημα από οικονομική άποψη και ως προς την παιδαγωγική αποτελεσματικότητα, δεν θα ήταν πιο συμφέρον για την κοινωνία να απομονώσει τα άτομα με ειδικές ανάγκες ώστε να μην παρεμποδίσουν τη μάθηση των άλλων μαθητών και έτσι διευκολύνουν το έργο των εκπαιδευτικών;
Οι συμμετέχοντες χωρίζονται σε 2 ομάδες.
1 μία ομάδα παρουσιάζει στον πίνακα τις προκλήσεις.
2 μία ομάδα παρουσιάζει στον πίνακα τα επιχειρήματα για τη σχολική συμπερίληψη
Διάρκεια : 50 λεπτά
20 λεπτά (ομαδική συζήτηση), 20 λεπτά (παρουσίαση των δύο απόψεων) + 10 λεπτά σύνοψη.
1 / Ο νόμος περί αναπηρίας, για μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις αξίες της ΕΕ και να εμπνέεται από τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών που επικυρώθηκε από την ΕΕ το 2010. Επομένως, οφείλει να έχει στόχο:
Ο σεβασμός στην ανάπτυξη της ικανότητας του παιδιού με αναπηρία και ο σεβασμός του δικαιώματος των παιδιών με αναπηρία να διατηρούν την ταυτότητά τους
2 / Ο ανθρωπισμός είναι ένα κίνημα διανόησης που τοποθετεί τον άνθρωπο στο επίκεντρο, αφήνοντας κατά μέρος οποιαδήποτε άλλη δογματική ή θεία σκέψη. Αυτή η φιλοσοφία, η οποία εμφανίστηκε στην ιταλική αναγέννηση, είχε μια νέα έξαρση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Υποστηρίζει μια αισιόδοξη άποψη του ανθρώπου που ισχυρίζεται ότι είναι ικανός να μαθαίνει και να βελτιώνεται δια βίου.
Για τους ανθρωπιστές, η παιδαγωγική έχει μεγάλη σημασία, δεδομένου ότι δίνει στα παιδιά τα όπλα να απομακρυνθούν από ανορθολογικά δόγματα και να αναπτυχθούν ανεμπόδιστα.
Πολλοί σπουδαίοι παιδαγωγοί εμπνεύστηκαν από την ανθρωπιστική φιλοσοφία για να προσφέρουν μια αντίληψη για το σχολείο που βασίζεται :
Οι ανθρωπιστικοί παιδαγωγοί της Αναγέννησης συνόψισαν πολύ καλά αυτή την αντίληψη της παιδαγωγικής με μια συνειδητή συντόμευση: «το παιδί δεν είναι ένα βάζο που γεμίζουμε, αλλά μια φωτιά που ανάβουμε».
Αυτοί οι σπουδαίοι παιδαγωγοί, συχνά ειδήμονες, αποτελούσαν κατά τη διάρκεια των αιώνων αληθινή αριστοκρατία της διανόησης, αντιτάχθηκαν στις μεθόδους διδασκαλίας του τυπικού σχολείου, πολύ τυποποιημένες και μηχανιστικές, και επηρέασαν τις πολιτικές επιλογές.
Το κίνημα του νέου σχολείου είχε αποφασιστική επιρροή στην επιβεβαίωση της αντίληψης της εκπαιδευσιμότητας των παιδιών. Ενέπνευσε σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές της φροντίδας της αναπηρίας
3 / Άλλοι παράγοντες μπορούν να εξηγήσουν την εξέλιξη της νομοθεσίας για την αναπηρία.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να θεραπευθούν τα τραύματα του πολέμου, η οργάνωση της κοινωνικής αλληλεγγύης στις χώρες υπό ανασυγκρότηση έγινε αναγκαιότητα.
Χωρίς προσκόλληση στην ανθρωπιστική φιλοσοφία, οι απλοί ηθικοί προβληματισμοί, και ειδικότερα οι συνθήκες της «ζωής από κοινού», η αποδοχή των διαφορών, η άρνηση των διακρίσεων που βασίζονται στο φύλο, τη φυλή ή την αναπηρία, είναι αρκετά ισχυρές από αντίδραση στη ναζιστική ιδεολογία για να εμπνεύσουν τη νομοθεσία σχετικά με την αναπηρία.
Δεν πρέπει να παραμελείται η οικονομική κοινότυπη πλευρά, καθώς, όταν επιδιώκεται να διευκολυνθεί η κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρίες, όταν αυτό είναι δυνατό, αποφεύγεται η φροντίδα τους από τη συλλογικότητα καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Αυτή η επιλογή, αρχικά δαπανηρή, μπορεί να είναι πολύ οικονομική μακροπρόθεσμα.
4 / Το ερώτημα αξίζει να τεθεί, γιατί δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι αυτή η άποψη είναι κοινή από πολλούς εκπαιδευτικούς, συμπεριλαμβανομένων των στελεχών της εκπαίδευσης.
Πάντα τοποθετώντας τον εαυτό μας στο πλευρό του νομοθέτη, ο οποίος πρέπει πρώτα απ 'όλα να ασχοληθεί με το γενικό συμφέρον και να απαντήσει στις πολιτικές επιλογές της στιγμής, τα επιχειρήματα που δυσφημίζουν τους υποστηρικτές αυτής της λύσης "διευκόλυνσης" είναι πολυάριθμα. Για παράδειγμα:
